Interview: Steven Lagerwij, Manhattan Rotterdam

Auteur: redactie
15 februari 2011
Interview: Steven Lagerwij, Manhattan Rotterdam

Steven Lagerwij en Michelle Kuppens zijn ondernemers in hart en nieren. Hun roots liggen in de reclameverkoop: “Onze laatste onderneming was een callcenter waar 400 man werkte. Wij zijn alles-of-niets-types: als we plannen hebben, nemen we een tweede hypotheek op het huis en gaan! De lunchroom moest fungeren als basisinkomen. Een broodjeszaak met een gouden randje, ideaal voor medewerkers in de nieuwe Maastoren.”

Maar het liep anders. Steven: “Als je eenmaal bezig bent, zie je al die vakidioten om je heen de mooiste gerechten maken, maar het zijn gelukszoekers. Ze hebben de ballen verstand van verkopen. Dat hebben wij juist wel.” Daarom zoeken Steven en Michelle mogelijkheden binnen de horeca. Naast espressobar Manhattan, die op 1 maart 2010 van start ging, openden ze lunchroom De Schiecentrale en de restaurants Rotterdam Hamburger Company en Hasta la pasta. Een productiebedrijf is op handen. Steven: “Wij storten ons op de thuisbezorgmarkt, dat heeft de toekomst. We werken veel samen met thuisbezorgen.nl en andere bezorgservices. Die markt is minder afhankelijk van elementaire zaken als het weer, beleid en planning. Alle bedrijven rusten op drie pijlers: 50 zitplaatsen, take-away en bezorging.”

Vergeet de secretaresse niet

“Wij zijn actief klanten gaan werven. Tachtig procent van de omzet van Manhattan wordt gevormd door bestellingen uit de Maastoren. AKD, Deloit Accountants, ABN-AMRO en de rechtbank zijn grote afnemers van ons. De grote huiscateraars in de toren missen flexibiliteit; daar moet je 24 uur van tevoren bestellen voor een vergaderlunch. Bij ons kan dat vóór 10 uur. Onze vergaderboxen gaan als een speer. Daarbij is de secretaresse de eindverantwoordelijke – met haar proberen we contact te leggen, te ‘levellen’ en zo snel mogelijk te tutoyeren. Je moet de secretaresse niet vergeten: wij leggen altijd twee broodjes op haar bureau.”

De gasten van Manhattan bestaan voornamelijk uit accountants, advocaten en medewerkers van financieel georiënteerde bedrijven. De lunchroomhouder vervolgt: “We hebben gratis wifi. Dat heeft te maken met de doelgroep die we willen bedienen. Ons publiek wil even een andere omgeving om rustig te werken. Het is belachelijk om mensen tegenwoordig nog voor internet te laten betalen. Klanten twitteren ons: ‘Heb je een tafeltje voor vier?’ We hebben ook samenwerkingsverbanden met Rotterdam by cycle en verzorgen lunches voor busmaatschappijen.”

Manhattan aan de Maas

“Doordeweeks zitten we eigenlijk iedere dag vol. We spreken een breed publiek aan. Onze kracht is Rotterdamse nuchterheid. We benaderen het heel zakelijk en verkopen broodjes ham, kaas of gezond voor € 2,50 per stuk. Dat zie je terug in de resultaten. Een sjiek broodje vinden mensen één keer in de week leuk, wij zien ze vaker,” vertelt Steven. “En alles kan”, vult Michelle aan. “Eén buurman wil altijd een bruine baguette met op de ene helft ossenworst en op de andere helft eiersalade. Daar kun je twee broodjes voor rekenen, maar dat doen wij niet.”

Steven: “Horeca is voor 70% beleving. Uiteindelijk kun je overal een broodje kaas eten. De inrichting van Manhattan is nog niet helemaal zoals we het wilden zien. We zijn iets te snel open gegaan, we hadden beter nog even kunnen wachten. Nu zijn we bijna een jaar verder. Eind februari willen we een paar dagen dicht om de puntjes op de i te zetten. Ik wil er een Amerikaanse lunchroom van maken. New York is echt mijn stad en Rotterdam wordt gekscherend Manhattan aan de Maas genoemd.”

Voor de lunchroom is het een drukte van belang rond de Maas. Boten varen af en aan, automobilisten stoppen om uit te laden of een praatje te maken. Hotel Pincoffs staat op een steenworp afstand en in het statige antikraakpand om de hoek komt een tweede hotel.

Broodje Mario Beenham

In het appartement waar Manhattan gehuisvest is, zat voorheen ‘een vloerenboer’. Steven lacht: “Hij verkocht eikenhouten vloeren met levenslange garantie. Dat had hij beter niet kunnen doen.” Michelle: “We hebben één keer een vrouw aan de balie gehad die vroeg of we spul voor haar vloer hadden.”

“In het moderne appartementencomplex wonen veel Feijenoord-spelers. Er woont ook iemand die veel voor supporters regelt. Hij vond het ‘te gek’ dat wij ‘De Feijenoord special’ – een broodje Mario Beenham à € 3,50 – op de kaart hebben staan. Hij gaf ons een T-shirt van Mario Been waarin hij nog gespeeld heeft!” Ook staan ‘De Brie-Noord’ en ‘De Hummer’ met hamburger van 250 gram op het krijtbord van de espressobar. Michelle: “We denken nog over een broodje ‘De Kuip’. We dachten aan een bagel, maar die verkoopt de buurvrouw van Bagels & Beans al.” Steven: “We ondervinden geen concurrentie van haar. Zij doet alles groen en wij hebben ander publiek, echte Rotterdammers. Het blijft € 6,50 voor een bolletje met een gat erin.”

Bedrijfsleider Danny wordt tijdens de piek tussen 13.00 en 15.00 uur bijgestaan door een andere medewerker. Michelle: “We hebben een pool van twaalf mensen die in alle zaken werken. Alle medewerkers hebben het naar hun zin, juist omdat wij niet uit de horeca komen en wat relaxter zijn. Eén stagiaire werd bijvoorbeeld weggestuurd bij Hotel New York omdat ze te oud zou zijn. Bij ons kon ze gewoon aan de slag.”

Toekomstplannen

Het afgelopen jaar hebben Steven en Michelle heel veel geleerd: “Als ik nu terugkijk, hebben we onszelf soms zwaar vergist. We hebben hier een topzomer gehad: de Tour de France kwam hier direct langs en tijdens de marathon was het heel druk. We stonden maar met een mannetje of drie. Het naastgelegen pand stond nog leeg, daar hadden we veel cola opgeslagen. Begon het ineens keihard te regenen en zo stonden we uiteindelijk alleen maar koffies te maken”, lacht Steven.

Dat gaat in 2011 anders, en dan staat er nog meer op het programma: “Momenteel zijn we bezig met het verkrijgen van een ‘normale’ horecavergunning, zodat je ook rustig een wijntje en een biertje kunt drinken. Hierboven komt dan een lounge gedeelte. Ik heb nog veel meer concepten in mijn hoofd. Sinds kort ben ik ‘live’ met een lijn in oer-Hollandse producten: stamppotjes, vlees en groenten om te bezorgen. Nu heb je alleen maar spareribs en pizza’s, maar mensen willen ook wel eens wat anders.”

De lastige klant

“Bij ons heeft de klant in principe altijd gelijk. We hebben kortingsacties met coupons zodat mensen twee high teas voor de prijs van één krijgen. Juist deze klant die hier voor kostprijs zit te eten, klaagt over van alles en nog wat, terwijl wij ons erbij neer leggen dat we dan niets verdienen. Laatst bestelde een mevrouw jus d’orange. Ze zei dat we Appelsientje schonken, aangelengd met water en suiker. Dan laten we haar in de keuken gewoon de sinaasappelschillen zien en geven we haar een tweede glaasje jus. Daar moet je niet te moeilijk over doen.”

Wie zijn de mensen van Manhattan?

Het ondernemersbloed stroomt door hun aderen. Steven, oorspronkelijk uit Gouda: “Zowel haar ouders als die van mij waren altijd zelfstandig ondernemer. Ze keken er dan ook niet vreemd van op dat wij ook een zaak openden. De keus voor horeca vonden ze wel opmerkelijk, omdat wij in de wereld van het grote geld zaten. We verdienden een paar miljoen per jaar, daar moet je heel wat broodjes voor smeren.” Ze benaderen de horeca van een zakelijke kant. Steven: “We leveren op dagbasis 6.150 bestellingen. Grote stappen, snel thuis.” Michelle, geboren en getogen in Rotterdam: “Dit bevalt ons, omdat je veel mogelijkheden hebt. Ik vind het soms moeilijk dat er veel invloeden zijn van buitenaf. Steven vult aan: “Het weer, de tijd van de maand, want in de derde week heeft zowel bouwvakker Piet als advocaat Eugène het moeilijk.” Tegenwoordig hebben ze het altijd te druk om ergens te gaan lunchen, maar ‘Barclays’ was vroeger hun favoriete plek. “Ik heb twee kinderen uit een vorige huwelijk, daar gaat alle vrije tijd met veel plezier aan op. Ik zie ze één weekend in de twee weken, dan zijn we vrij. Michelle: “Afgelopen weekend zijn we naar een Disneyfilm geweest.” Steven: “We hebben ernaast ook nog een ontbijtservice, dus met enige regelmaat staan we om 5 uur ’s ochtends op. De dagen van 16 uur beginnen een beetje op te breken, maar op eerste kerstdag waren we vrij.” Michelle glimlacht: “Nieuwjaarsdag zouden we ook vrij zijn, maar toen kwam er een grote ontbijtklus, dus maar één glaasje champagne om 12 uur.” Steven: “Maar wel dubbel tarief. Wij hebben er plezier in, we doen gewoon lekker ons ding en men vindt dat leuk.”

LU21Jaar

Overig nieuws